Bulderend water en junglegespuis
Door: Marije en Romy
Op onze eerste weekenddag in Ghana zitten we om 6.30 aan het ontbijt; er staat namelijk een bezoek aan de Wli waterfalls op het programma. Zoals gebruikelijk vertrekken we een half uurtje later dan gepland. We zitten in een prachtige bus, voor Ghanese begrippen: alles werkt en de bus heeft zelfs een elektrische deur.
Na een indrukwekkende rit van ruim 2 uur langs onvoorstelbaar veel schakeringen groen arriveren we in Wli. Salome, onze partner van Savanna Signatures, regelt een gids en dan gaan we op weg. Al na een paar honderd meter wijken we af van het pad: de recente regen heeft het oorspronkelijke pad weggespoeld. We lopen door de jungle langs cacaobomen, cassave, metershoge bamboe en langs planten die wij met veel moeite groen proberen te houden in onze huiskamers thuis. Op de rode modder zien we mieren van ruim een centimeter lang, miljoenpoten en kleurrijke vlinders. Het is net of we door de tropische kas van Artis lopen. We verwonderen ons over al het natuurschoon terwijl we al glibberend onze weg proberen te vinden. Af en toe klimmen we over boomstronken en bruggetjes van gammele planken. Op andere momenten proberen we met drie stappen omhoog en twee stappen terug de helling op te klimmen.
Het geraas van neerdalend water wordt steeds harder en als we de bocht om gaan worden we bijna weggeblazen door een allesomvattende nevel. Wat een natuurgeweld en wat voel je je als mens dan klein en nietig! We zijn allemaal binnen een paar tellen doorweekt en krijgen kippenvel. Of dat nou alleen maar door het koude water kwam…? Een aantal van ons wil met de gids mee zwemmen in het meertje aan de voet van de waterval. Hand-in-hand lopen we met de gids door de sterke stroming. Dan mogen we het water in, wat een gave ervaring om hier, met deze mensen, dit te mogen beleven. Na een minuut of tien maant de gids ons uit het water, hij heeft het koud en wil terug naar het dorp. We kleden ons zo goed en zo kwaad als het gaat weer aan en beginnen aan de terugtocht. Die is misschien nog wel lastiger dan de heenweg, mede door de tropische bui die we over ons heen krijgen.
Terug in de bus valt de stilte, iedereen zit met zijn eigen gedachten: een muziekje, slapend of genietend van het uitzicht rijden we over de hobbelweg terug naar het hotel. Daar aangekomen stappen we in de tegenovergestelde wereld: de Vicepresident van Ghana is op bezoek in ons hotel: militairen met mitrailleurs, veiligheidsmensen en veel aanhang heten ons welkom. Iedereen in zijn mooiste pak en wij onder de modder en als verzopen katjes.
Tijd voor een warme douche en droge kleren!
Reacties (6)