CRITICAL FRIENDS
Door: Douwe
Het is duidelijk dat de moeder van een van de leerlingen het niet eens is met de vorige spreekster, ze gaat er bij staan (het baby’tje op haar buik wordt er wakker van) en verheft haar stem. In rap Ewe vertelt ze de aanwezige ouders hoe zij denkt dat de vork in de steel zit. Er klinkt instemmend gebrom, maar ook afkeurend gemurmel. Het gaat er behoorlijk geanimeerd aan toe. Dat is niet zo gek als je bedenkt dat het gaat om een groot probleem.
Iets verderop, eveneens op een schaduwrijke plek, zijn officials van de PTA en de schoolinspectie diep in discussie gewikkeld. Ook leerlingen en docenten praten met elkaar. Het probleem dat deze ochtend voor ligt is ‘hoe komt het dat onze leerlingen niet optimaal kunnen leren?’.
Deze groepsgesprekken zijn onderdeel van de eerste bijeenkomst binnen het project ‘critical friend’. In het kort komt het erop neer dat de 5 deelnemende Ghanese headmasters deel uitmaken van een ‘professional learning community’. In deze community gaan ze elkaar helpen bij het oplossen van grote problemen op hun scholen. Dit idee (en het concept) hebben we, als Nederlandse schoolleiders, met hen besproken. Het idee is direct door hen omarmt.
Vandaag zijn alle Nederlandse schoolleiders en de Ghanese headmasters en hun assistenten aanwezig op de Takla Junior High om oplossingen voor het probleem te bedenken en informatie en ideeën op te halen bij verschillende stakeholders: ouders, leerlingen, docenten en officials. De schoolleiders en headmasters treden hierbij op als gespreksleiders.
Na een uur praten komen alle deelnemers van de ochtend weer bijeen in een overvol en benauwd klaslokaal. Zo ook de betrokken moeder met de baby. De baby is wakker en sabbelt ondertussen aan de borst van moeder. Dat lijkt helemaal niemand te erg te vinden. De verwachtingen zijn hoog gespannen en geen deelnemer wil missen wat er wordt gezegd. Een afgevaardigde van elke praatgroep vertelt welke oorzaken en vooral welke oplossingen zij zien voor het probleem van Takla. Op grote flapovers, die op het krijtbord zijn geplakt, worden de uitkomsten minutieus bij gehouden en direct verdeeld in taken voor: de leerlingen zelf, de school als geheel, de ouders of de docenten.
De gebundelde denkkracht heeft een enorm effect want veel van de genoemde oplossingen zijn bruikbaar en direct in te zetten. Headmaster Charles van Takla is zichtbaar in zijn nopjes als hij tot slot een dankwoord uitspreekt.
De gasten verlaten langzaam de school en de rust keert weer. Moeder sjort de baby weer vast op haar rug. Zij heeft een flinke duit in het zakje gedaan. En dat is zowel goed voor haar zoon die nu op school zit als voor de toekomst van haar kleinste.
Maandag herhalen we dezelfde opzet maar dan op de school in Lume, die zelf een probleem mogen formuleren. Wordt vervolgd!
Reacties (3)