Door: Mirte
Wie het ijs wil breken bij een groep Ghanese en Hollandse onderwijzers doet er goed aan een stapel turkey shots mee te nemen. Het zijn glibberige, rubberen kalkoenen en anatomisch verre van correct. Het doel is ze - als postbodelastieken - zo ver mogelijk van je vandaan te schieten. En het zijn geweldige opwarmers voor een schoolleiderdag.
De headmasters en school leaders zijn vandaag bij ons in het hotel op bezoek voor een dag vol workshops over PLC, de professional learning community. En rond een uur of 11 ’s ochtends staan we met z’n allen met een kalkoen aan onze vingers fanatiek te oefenen. We werken eerst zelf aan onze techniek en bespreken dan binnen ons schoolteam welke het beste resultaat oplevert. De echte pret begint als elk team iemand afvaardigt voor een final showdown, wie schiet ‘m het verst? En zo zijn we spelenderwijs al bij de essentie van PLC, through working together and sharing experiences, we all improve our skills. We duiken al snel serieus de materie in en het is mooi om te zien hoeveel herkenning er is bij de Ghanese schoolleiders. Er wordt met aandacht geluisterd en instemmend geknikt. De telefoon is nooit ver weg, er wordt gebeld en geappt, maar er worden ook veel foto’s gemaakt van alle slides.
Het idee van de professional learning community sluit aan bij het nieuwe curriculum in Ghana. De schoolhoofden vertellen wat het voor hen betekent. Het is begeleiding van collega’s, verbeteren van de school, de weg voorwaarts, en werken aan een gemeenschappelijk doel.
Ik ben onder de indruk van deze professionals, zowel van de Ghanezen als de Nederlanders. Er is zo veel gedeelde kennis. En ondanks de grote verschillen tussen onze werelden zijn er ook zo veel overeenkomsten. Elke beginnende leerkracht heeft een mentor nodig. Niet om je te vertellen waar de krijtjes en de schriftjes liggen, zoals William van Lume zegt, maar “To show you how to teach”. En met elke nieuwe vaardigheid die de docent zich eigen maakt, kan de leerling beter meekomen, en leert hij meer.
Dat de Ghaneze docenten ook voor heel andere uitdagingen staan dan hun Nederlandse collega’s komt soms ineens keihard binnen. Isaac, de schoolleider van Sokode, beschrijft een van de grote uitdagingen waar zijn school voor staat. The inability of pupils to do their homework, schrijft hij in blokletters. Soms lukt dat niet omdat ze veel liever gaan spelen en de ouders zich er niet mee bemoeien. Maar een kwart van zijn leerlingen woont helemaal niet bij hun ouders. Ze wonen bij familie, een oom en tante of de grootouders. Of bij een foster family die hen in huis heeft genomen, om te werken als house maid. Er is geen tijd voor huiswerk, die kinderen moeten ze aan het werk als ze thuiskomen.
Een professional learning community bouw je bínnen je school, maar ook tussen scholen. Een van de manieren om dat idee handen en voeten te geven, is met de ‘critical friends’, een concept dat Edukans dit laatste jaar bij deze vijf scholen in Ghana wil neerzetten. Tijdens ons verblijf hier maken we een begin. Vrijdag en maandag komen we samen bij de school in Takla en in Lume om daar de uitdagingen die de schoolleiders voor hun school benoemd hebben, samen aan te pakken. We spreken met de stakeholders van de school, de leraren, de ouders, de docenten, de schoolinspectie en de kinderen. Iedereen wordt gevraagd om, als een kritische vriend, om mee te denken aan mogelijke oplossingen voor de uitdaging. Een kritische vriend is een vriend die je helpt jezelf te verbeteren, die je helpt te groeien.
“Soms is de waarheid bitter”, zegt Godsent, “Maar als je als echte vriend niks zegt, dan beschadig je de vriendschap.”
Reacties (2)